Gisteren werd ik via facebook ineens weer benaderd door een "oudleerling" van de mind-ful-tieneryoga groep aan het begin van dit jaar. Dit meisje volgde 10 lessen bij mij, daarna wilde ze niet verder....helemaal prima, dat is hoe het gaat met kinderen en tieners. Daarom is het ook zo fijn, denk ik, dat je voor een kortere periode de lessen aangaat bij mij en niet te lang aan iets vast zit.
Nu wilde het geval dat ze misschien wel weer op les wilde komen, maar dan alleen, niet als onderdeel van een groepje. Dit meisje heeft autisme en ik snap wel dat het soms moeilijk is om dan onderdeel te zijn van een groep waarin ook gepraat wordt over bepaalde onderwerpen. Waarin mindfulness oefeningen gestopt zitten om je te laten voelen en nadenken over hoe jij de dingen doet of ervaart.
Dus....daar werd ik vanochtend mee wakker. En ik dacht aan lessen die een duidelijk herkenbare structuur zouden hebben. Binnenkomen, matje pakken, gaan zitten. De klankschaal die het begin van de les aangeeft. Een warming-up die elke keer hetzelfde is. Yogahoudingen die wel verschillen om toch iets nieuws te leren en aandacht te brengen naar het gehele lijf. Een fijne ademoefening, voor de liefhebbers een massage (van je eigen voeten bijv. of op de rug van een ander als je dat wil) met behulp van de spullen in mijn massagekoffertje, een kwartier mandala kleuren/tekenen/creatieve uiting en altijd afsluiten met een ontspanningsoefening voor het hele lijf.
In een groepje van 4 tot 6 personen, in een kleine gezellige ruimte, ieder een eigen matje, een eigen plek. Een les waarin we zullen proberen weinig prikkels toe te voegen, maar vooral prikkels kwijt te raken en ontspanning te vinden.
Hoe zou dat zijn? Zou er animo voor zijn? Zit ik op de goede weg met de invulling van deze lessen? Zou jouw kind hier belangstelling voor hebben? Zou het iets toevoegen/brengen dat van belang zou kunnen zijn? Ik hoor het graag, reageer hieronder of mail mij op info@veerkracht-kinderyoga.nl
