Gisteravond keek ik naar een uitzending van Brandpunt. 1 van de onderwerpen was dat de gemiddelde leeftijd van een burn-out steeds jonger is. Ze richtten de uitzending speciaal op scholieren.
Nou weet ik uit eigen ervaring maar al te goed hoe het is om zwaar overprikkeld, overspannen te zijn....een burn-out was het wellicht net niet te noemen. Maar dit gun ik niemand en zeker de jongeren niet!
Zelf had ik deze dag 3 groepen kinderen gehad uit groep 7/8 op een sportdag in Olst. Ze kregen een uur les in mindful-tieneryoga. "Wat was het fijnst" was natuurlijk de vraag aan het eind, ik ben altijd weer benieuwd wat ze noemen.
Velen geven de eindontspanning aan: een moment van stilliggen, focussen op de adem, voelen hoe je lijf ontspant, een overdenking....in dit geval het begrijpen wat een Sankalpa is en er 1 formuleren in je eigen hoofd. Zeg je Sankalpa 3x hardop in je hoofd bij het staren naar het vlammetje van een eigen gekozen kleur kaars. Ook de andere mindfulness oefening waarbij duidelijk wordt dat je gedachten komen en gaan als treintjes en dat jij mag bepalen met welke trein je wel of niet meereist wordt als heel fijn ervaren.
Ik hoop dat ik ze in dit uurtje heb kunnen meegeven dat gedachten niet altijd waar zijn, dat je er niet in mee hoeft te gaan. Dat jij de baas bent en dat je kunt kiezen voor de positieve gedachte.
Maar ik weet ook dat je deze boodschap veel vaker mag horen om werkelijk effect te hebben, om te integreren.
Er was 1 jongen die zo'n 15 lessen Mindfulness had gevolgd. Hij had het nu niet meer nodig vond hij, maar was toch wel blij met deze herhaling. Ik zei dat er vele ontspanningsverhalen te vinden zijn op you tube...."maar", zei hij..."met een echt persoon die het vertelt is het toch net fijner!" Toffe, eerlijke reactie.
Hoe mooi om te zien ook dat een aantal van deze kinderen van 5 verschillende scholen zich persoonlijk durfden te uiten. Vragen of zo'n ademoefening ook zou helpen als je adem helemaal ontregeld is bij een huilbui...dat het zo hoog zit en hikkend gaat. Dat ik dan kan vertellen wat kan helpen om jezelf weer onder controle te krijgen, al is troost van anderen ook heel fijn...maar vaak willen we toch zelf voelen dat we onszelf weer onder controle kunnen krijgen en dat kan soms heel simpel door alleen maar een hand te leggen op je buik!
Och...het allermooiste zou het toch zijn (mag ik even wegdromen....) dat kinderen mogen leren hoe meer in hun lijf te zijn omdat dat een belangrijke tegenhanger is van de prestatiedruk die er kan zijn, hoe goed je adem je kan helpen bij pijn, verdriet en boosheid, hoe je je gedachten kunt managen, hoe er diep in jou een stemmetje is die altijd het beste weet wat goed voor je is en wat de juiste keuze is. Ik hoop dat elk kind daar iets van mee kan krijgen (het liefst natuurlijk elk jaar even weer...herhaling werkt nu eenmaal het best) op welke manier dan ook....daarom heel tof dat ik op een sportdag hier een stukje van mocht brengen en straks in juni nog eens in Wijhe op een sportdag. Na een uur bootcamp kan yoga erg prettig zijn! ;)
